Eguna gerturatzen ari da, eta gorputza ez ezik burua ere prestatzen joateko unea iritsi da:
Abenduaren 27a, goizeko 10:30ak. Urteko azken igandea, eta Oiartzungo plaza gainezka. Haur eta gaztetxoak hasi dira korrika, plaza inguruko ibilbide laburrean barrena lehenengo elkartasun pausoak emanez, gainontzekoek beroketa ariketak egiten ditugun bitartean. Itxura ona du gaurkoak. Haurrak, gazteak, helduak... Korrikalariak, boluntarioak... Eta irribarreak. Irribarre asko. Gaurkoa festa eguna da.
Bost minutu hamaiketarako, eta dena prest. Txalaparta, hitz batzuk, suziria... bagoaz! Plazatik irten eta Aialde kaletik behera abiatu gara, denak elkarrekin, gaurkoa lasterketa bat baino gehiago dela dakienaren emozioarekin. Ibargain Musika Eskolaren parean ezkerretara hartu eta Bidegaina kaleko kaxko txikia igo ondoren, ia-ia Fortaleza arterainoko malda beherari ekin diogu. Lasterketa hasiera izanik eta beherantz, gorputzak azkarrago joateko eskatzen digu. Buruak, ordea, agian indar hori bukaeran behar izango dugula gogoratzen digu tarteka. Bien arteko oreka bilatzen saiatuko gara, aurrerago izango dugu-eta estutzeko denbora.
Iritsi gara Fortalezara eta, eskuinetara Zokolo bidea hartu ondoren, malda behera bukatu dela ohartu gara segituan. Norberak bere erritmoa hartu eta horri eusteko garaia da, zalantzarik gabe. Bagoaz Zokolo bidean aurrera, zeharkatu dugu Altzibar auzoa eta, ohartu garenerako, bidean topatutako auzotarren animo oihuek bultzatuta, Iturriotz auzoan sartu gara, Araneder utzi eta Bidezarra bidea hartuz. Orain arte erraz, gustura egin dugu ibilbidearen erdia.
Bidezarran aurrera egin eta berriz ere Araneder bidea hartuta, Ibarre agurtu eta dagoeneko Matteora joan zaigu burua, errepidea gorantz egiten hasiko dela jakitun. Eta hasi da. Rafael Pikabeak berak ere ez zukeen hainbeste oiartzuar korrika imajinatuko. Arnasa ongi hartu, indarrak neurtu eta, askok esan ohitu duen bezala, orain hasi benetako lasterketa. Batzuk erritmoa igo eta indartsu iritsi dira Tolaita ingurura; beste batzuek, ordea, nahiko lan izan dute erritmoa mantentzen; gutxi batzuek aurretik egindako indar erakustaldia gogoratu dute, mingaina kanpoan dutela. Baina behin bertara iritsita, gorputzari atsedenaldi txiki bat emateko aukera izan dugu, Elorrondo kalean barrena Belutene azpiko biribilgunera iritsi garen arte.
Eta hona iritsi bagara, iritsi gara helmugara ere. Azkarrago edo motelago, ez baitago Arraskularre eta Aialde kaleetan pilatutako hainbeste jenderen animoekin plazara iritsiko ez denik. Tourmalet bera igotzen ariko bagina bezala sentituz, azken indar hondarrak erabili ditugu plazan irribarretsu sartzeko. Ikaragarria izan da, hunkigarria. Ez dakigu nor iritsi den lehenengo postuan eta, egia esan, ez zaigu gehiegi axola. Gaur, urtero bezala, elkartasunak irabazi du.